xof

is. <ər.> Qorxu. Qiyamət xofundan, eşq havasından; Əridi, qalmadı yağ ürəyimdə. A. Ə.. Bu sözlər Lətifənin qəlbinə soxulmuş tərəddüd və xofu azaltmadı. M. Hüs.. <Mirzəyev Nazlıya:> Bəs şəriət? Bəs Allah xofu? Heç mollanın sözündən çıxmaq olar? Ə. M.. Xof etmək (eləmək) – qorxmaq, vahimələnmək. <Harun:> Düşmənin zoru qabağında könül xof eyləməz. Ü. H.. Mən bu gəlişdən çox xof edirəm, ah! Başqa bir məqsədlə gəlir Bəhram şah. A. Ş.. <Qızı> həyat elə mübariz, elə dava-dalaş sevən eləmişdi ki, kişilər yanından keçəndə xof eləyirdi. S. Rəh.. Xof götürmək – qorxu götürmək, vahiməyə düşmək, vahimə basmaq, xoflanmaq. Məmməd ayılıb gördü ki, Hindistan padşahının qızı Pərixanım yanındadır. Məmmədi xof götürdü. (Nağıl). Xofa düşmək – qorxuya düşmək, qorxmaq, çəkinmək, sığınmaq, vahiməyə düşmək, xoflanmaq. Mələkə xanım bu sözdən xofa düşdü. «Qurbani». Mən tamam ömrümdə əgər iki dəfə bərk xofa düşmüşəm, elə biri haman gün idi ki, atlı Hacı Namazalını xırmandan gəlib apardı nəçərnikin yanına. C. M.. <Əmiraslan bəy:> Yoxsa gopçu Ədilin sözündən xofa düşmüsünüz? S. S. A.. Firəngiz . . bəzən xofa düşüb həyəcan keçirirdi. S. R.. Xofa salmaq – qorxuya salmaq, qorxutmaq, xoflandırmaq. Oğlundan ayrılmaq <Rüstəmi> xofa salmağa başlayır. S. R.. Ürəyinə xof salmaq – ürəyinə qorxu salmaq. İkincisi, idarənin qabağındakı maşın <Bayramın> ürəyinə xof salmışdı. Ə. Vəl..